افسانه‌ی ما
۱۳۸۳ اردیبهشت ۲۱, دوشنبه
سکوت توهم برداره.به همه پيشکشش ميکني و هر کس تعبير دلخواه خودش رو پيشکش نامش ميکنه.اگر مهرت رو بخواد علامت رضاست٫اگر خشمت رو بخواد نشان کين هاي فرو خورده است.از سکوتت نردبان ميسازند و هلت ميدهند به عرش .از سکوتت بام ميسازند و پرتت ميکنند به قعر. نفهمي و نداني و نخواهي و نتاني.خردت ناقص است اگر درش"بي معنا" معنايي ندارد. نگاه نکن٫اگر نگاه کني ميفهمي و اگر بفهمي معذب ميشوي.سکوت کرده و نميخواهي بفهمي که گوش تو را جوي باطلي براي کلامش ميداند
نوشته شده در ۲:۰۳ || سوفیا.
sofeiaa|| 0 comments