افسانه‌ی ما
۱۳۸۸ خرداد ۲۶, سه‌شنبه
آزادی- 24 خرداد

این لحظه ها حریص تباهی آدمند

از آن خدای شاهد بیعار خسته ام

نوشته شده در ۰:۲۲ || سوفیا.
sofeiaa|| 2 comments
2 Comments:
Anonymous فرنی(مرضیه) said...
این دو خط از کیه؟
منظورم اینه که کسی که چشمش به خداس که بیاد همه چیو درست کنه مث همون گاد آو ماشین ( تکنیک تئاتر)و چون طبیعتا این اتفاق نمی افته اون رو بیعار میبینه و فحش نثارش می کنه، از نظر من خودش نماد بیعاریه!
۱۳۸۸ خرداد ۲۷, چهارشنبه ساعت ۱۷:۳۸:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)  
Blogger sofeiaa said...
این دو خط از یکی از شعر های اندیشه فولادونده.البته من که خودم خدا رو منظور نداشتم در این نوشته و فکر همم نمیکنم شاعر هم منظورش جز زیر سوال بردن موجودی که اگه باشه قدرت داره و عدالت و هزار کوفت دیگه زیر بنای وجودشه و حالا نشسته و اینهمه زشتی رو نگاه می کنه باشه.کل شعر قشنگه،اگه سربازان جمعه رو دیده باشی خود اندیشه فولادوند قسمتهایی از همین شعر رو میخونه توش.اون قسمت :من بی رمق ترین نفس این حوالی ام، از بودن مکرر بر دار خسته ام..

حالت چطوره کلا؟
۱۳۸۸ خرداد ۲۹, جمعه ساعت ۲۰:۰۰:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)  
ارسال یک نظر
<< Home