افسانه‌ی ما
۱۳۸۹ فروردین ۲۸, شنبه
آقای مزاحم تلفنی :
سه ماه از زمانی که کشف کردی دستگیره ی در این خانه را جز من کسی نمی چرخاند و سر و کله ات پیدا شده می گذرد. ظاهرا تو از من خاطرت به این تنهایی ِ مدام جمع تر بود که دل آسوده تا پشت در می آیی و یادداشت از زیر در می اندازی تا وقتی پایم را داخل خانه می گذارم سهمم از نگرانی را گرفته باشم.
این اصرار ِ مدام برای شنیده شدن ِ زنگ تلفنت.. نمی دانم کدام مان اسیر آن یکی هستیم. تو چه خبر داری این زنگ ها چه بر سر من می آورند؟ یاد زندانبان جان سخت و یاد صداهای بهتر از بوی بهار. وقت ِ زنگ زدنت از کنار این پنجره رد شو. شاید نسیمی وزید و پرده کنار رفت و کسی را دیدی که با صدای زنگ از جایش پریده و در امتداد نور کم رنگی نشسته و با یادی رفته است و تو هم چنان زنگ می زنی، زنگ می زنی، زنگ می زنی.
حالا دیگر رفیق شده ایم. تو سکوت ِ خانه ام را بشکن و من سیم تلفن را نمی کشم تا شنیده شوی، اما رفیق! رحمی به من بکن و نیمه شب ها صدای آن لامصب را در نیاور.برای دل های با یاد رفته ی گوشه نشین، این صدا معنای دیگری دارد.
شب هایم را به من ببخش. به من و دخترک ام که روی درخت پرتغال نشسته و برای دلم فلوت می زند. در دنیای کوچکی که صدای هیچ زنگی از جا تکان مان نمی دهد.
سه ماه از زمانی که کشف کردی دستگیره ی در این خانه را جز من کسی نمی چرخاند و سر و کله ات پیدا شده می گذرد. ظاهرا تو از من خاطرت به این تنهایی ِ مدام جمع تر بود که دل آسوده تا پشت در می آیی و یادداشت از زیر در می اندازی تا وقتی پایم را داخل خانه می گذارم سهمم از نگرانی را گرفته باشم.
این اصرار ِ مدام برای شنیده شدن ِ زنگ تلفنت.. نمی دانم کدام مان اسیر آن یکی هستیم. تو چه خبر داری این زنگ ها چه بر سر من می آورند؟ یاد زندانبان جان سخت و یاد صداهای بهتر از بوی بهار. وقت ِ زنگ زدنت از کنار این پنجره رد شو. شاید نسیمی وزید و پرده کنار رفت و کسی را دیدی که با صدای زنگ از جایش پریده و در امتداد نور کم رنگی نشسته و با یادی رفته است و تو هم چنان زنگ می زنی، زنگ می زنی، زنگ می زنی.
حالا دیگر رفیق شده ایم. تو سکوت ِ خانه ام را بشکن و من سیم تلفن را نمی کشم تا شنیده شوی، اما رفیق! رحمی به من بکن و نیمه شب ها صدای آن لامصب را در نیاور.برای دل های با یاد رفته ی گوشه نشین، این صدا معنای دیگری دارد.
شب هایم را به من ببخش. به من و دخترک ام که روی درخت پرتغال نشسته و برای دلم فلوت می زند. در دنیای کوچکی که صدای هیچ زنگی از جا تکان مان نمی دهد.
6 Comments:
آرشيو
فوریهٔ 2004مارس 2004
آوریل 2004
مهٔ 2004
ژوئن 2004
ژوئیهٔ 2004
اوت 2004
سپتامبر 2004
اکتبر 2004
نوامبر 2004
دسامبر 2004
ژانویهٔ 2005
فوریهٔ 2005
مارس 2005
مهٔ 2005
ژوئن 2005
ژوئیهٔ 2005
اوت 2005
سپتامبر 2005
اکتبر 2005
نوامبر 2005
دسامبر 2005
ژانویهٔ 2006
مارس 2006
آوریل 2006
مهٔ 2006
ژوئن 2006
ژوئیهٔ 2006
اکتبر 2006
ژانویهٔ 2007
فوریهٔ 2007
مارس 2007
دسامبر 2007
مهٔ 2008
اوت 2008
دسامبر 2008
ژانویهٔ 2009
فوریهٔ 2009
ژوئن 2009
ژوئیهٔ 2009
اوت 2009
سپتامبر 2009
اکتبر 2009
دسامبر 2009
ژانویهٔ 2010
فوریهٔ 2010
مارس 2010
آوریل 2010
مهٔ 2010
ژوئن 2010
ژوئیهٔ 2010
اوت 2010
سپتامبر 2010
اکتبر 2010
نوامبر 2010
فوریهٔ 2011
مارس 2011
آوریل 2011
سپتامبر 2011
اکتبر 2011
نوامبر 2011
دسامبر 2011
ژانویهٔ 2012
مهٔ 2012
ژوئن 2012
سپتامبر 2012
اکتبر 2012
دسامبر 2012
مارس 2013
اکتبر 2013
ژوئیهٔ 2014
اوت 2014
آوریل 2018
مهٔ 2018
ژوئن 2018
ژوئیهٔ 2018
اوت 2018
مارس 2019
اوت 2022
اکتبر 2022
در ترسخانه ای بزرگ بنام ایران باشی و هراسی اختصاصی هم داشته باشی . بیزارم این وحشتسرای توی در توی .
راستی وقت کردی ایمیل بده واسه هماهنگی...