افسانه ی ما

۱۳۸۸ خرداد ۱۱, دوشنبه

نشسته بودم و فکر نمی کردم و گوش نمی دادم. برای یک دقیقه از خاطرم گذشت که کجا نشستم و برای چه نشستم و چنان سنگینی حسادت را احساس کردم که گمان کردم دیگر هیچوقت نمی توانم از روی آن صندلی بلند شوم.
یک دقیقه، تمام زندگی همان یک دقیقه بود و آن یک دقیقه برای من نبود.

نوشته شده در ۲۳:۱۶ || سوفیا.

sofeiaa|| 8 comments

8 Comments:

ناشناس said...

نمیدونی یک دقیقه به هیچی فکر نکردن یعنی چقدر خوشبختی!

۱۳۸۸ خرداد ۱۳, چهارشنبه ساعت ۱۳:۴۱:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

نیما قاسمی said...

مامان بشی الهی

۱۳۸۸ خرداد ۱۳, چهارشنبه ساعت ۲۲:۰۸:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

ناشناس said...

enghadr az harfhaye khodam baram fact nayar Reza,in fekr nakardan nabood,ghargh shodan dar yek hasrat bood

۱۳۸۸ خرداد ۱۳, چهارشنبه ساعت ۲۳:۱۰:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

ناشناس said...

hese ghavi va alagham be neveshteha hamechio ayan kard.heyf ke bahaneye shologhi saram modati zamingiram karde

۱۳۸۸ خرداد ۱۵, جمعه ساعت ۱:۱۷:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

sofeia said...

بله.حتی اینقدر که سراغ اون محموله ی کذایی رو نگیری! اما به هر حال چیزی که تو رو لو میده ادبیات خاص خودته پسر جان!

۱۳۸۸ خرداد ۱۵, جمعه ساعت ۱۶:۵۹:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

ناشناس said...

be kasi sepordamesh va javabesho ba bi arzesh shodane harfam gereftam.adress age hamone befrestam.hala ke internet atish shode linke peygiri ro mifrestam.

۱۳۸۸ خرداد ۱۶, شنبه ساعت ۱۴:۴۰:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

sofeiaa said...

آدرس که همونه.اما گمانم منم منتظر یک آدرس بودم ها؟!

۱۳۸۸ خرداد ۱۷, یکشنبه ساعت ۰:۴۱:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

ناشناس said...

to se chahar rooze ayande mirese be dastet.inbar motma'en bash.adresam email mikonam

۱۳۸۸ خرداد ۱۷, یکشنبه ساعت ۸:۵۵:۰۰ (‎+۴:۳۰ گرینویچ)

ارسال یک نظر

<< Home