افسانه‌ی ما
۱۳۸۴ مرداد ۸, شنبه
خاتمي اين وسط ميشود " آموزگار بزرگ ادب و شکيبايي" ؛ عزرائيل بالاي سر گنجي منتظر نشسته و ما همچنان به تماشاي بيهودگي امضاهايمان نشستيم و نااميدانه از جلاد انتظار شفقت داريم.
يعني چه چيزي ممکنه اين مردم رو تکون بده؟
يعني چه چيزي ممکنه اين مردم رو تکون بده؟
۱۳۸۴ مرداد ۵, چهارشنبه
...فاطمه سمبل مظلوميت و بي عملي زن است. او سمبل زن ايراني كه براي هر روزش بايد بجنگد نيست...و اصولا چرا سمبل بخواهيم؟و چرا اگر زن ايراني فاطمه را به عنوان سمبل پذيرفته بود بعد از اينهمه تلاش براي جا انداختن ِ "مظلوميت" به عنوان يک ارزش؛ هنوز به نابرابريش اعتراض مي کند؟
۱۳۸۴ مرداد ۳, دوشنبه
تا قبل از اينکه آرامبخش ها اثر کنند من يک چيزي بگم:
يا از اول مثل انسان شروع مي کني؛ يا عربده از شکسته شدن با تبر نميکشي.همينه که هست دختر جان..
..دائم از خرده هاش ميگه.نميدونم اين چه سنگ لقي بوده که اينطوري شيکسته.بهش مي گم:لامصب منم شکستم.نه يه بار دوبارا! اما فرقمون اينه که تو کينه کردي و بار بعد همچين محکم به هم چسبيدي که نشه بهت دست زد؛ من خواستم هر بار قشنگتر از بار قبل به هم بچسبم.نيگا به کوچيکي دستها نکن! معجزه ميکنن فقط به شرطي که واسه صاحبشون نباشه..
بالاخره چشمهام سنگين شدند.من يک پوست کلفت وحشي ِ حساس هستم.
يا از اول مثل انسان شروع مي کني؛ يا عربده از شکسته شدن با تبر نميکشي.همينه که هست دختر جان..
..دائم از خرده هاش ميگه.نميدونم اين چه سنگ لقي بوده که اينطوري شيکسته.بهش مي گم:لامصب منم شکستم.نه يه بار دوبارا! اما فرقمون اينه که تو کينه کردي و بار بعد همچين محکم به هم چسبيدي که نشه بهت دست زد؛ من خواستم هر بار قشنگتر از بار قبل به هم بچسبم.نيگا به کوچيکي دستها نکن! معجزه ميکنن فقط به شرطي که واسه صاحبشون نباشه..
بالاخره چشمهام سنگين شدند.من يک پوست کلفت وحشي ِ حساس هستم.
پيرو پست قبلي؛ از يک دوست عزيز ناديده :
نجواي خاموش بزدلان را در پستوي خانه خويش
همچون غرش آسمان
بلند و رسا
در گوش حاکمان سر دادن
و از هراس توفان نهراسيدن
و جان خويشتن را بر کف گرفتن
و در ميان هم همه ي گنگ عاقبت انديشان
فرياد رهايي برآوردن
و نور را بر تاريکخانه اشباح تاباندن
پاياني جز مرگ شمع نخواهد داشت...
در مرگ شمع هاي نيم سوخته خويش
مرثيه سر نکنيد
و سياه نپوشيد
و بخوانيد از صداي رسايشان
آرمان آزادي را
و رها کنيد پرندگان در قفس را
و خود را از قفس خويشتن....
بر حافظه زمان اعتمادي نيست
با مرگ هر شمع شمع ديگري مي بايست
تا روشن کند هزار پستوي سايه نشينان را
و نوري بتاباند
بر حجره هاي تاريک مردان در زنجير
آنانکه در برابر تندر مي ايستند
خانه را روشن مي کنند
و مي ميرند...
نجواي خاموش بزدلان را در پستوي خانه خويش
همچون غرش آسمان
بلند و رسا
در گوش حاکمان سر دادن
و از هراس توفان نهراسيدن
و جان خويشتن را بر کف گرفتن
و در ميان هم همه ي گنگ عاقبت انديشان
فرياد رهايي برآوردن
و نور را بر تاريکخانه اشباح تاباندن
پاياني جز مرگ شمع نخواهد داشت...
در مرگ شمع هاي نيم سوخته خويش
مرثيه سر نکنيد
و سياه نپوشيد
و بخوانيد از صداي رسايشان
آرمان آزادي را
و رها کنيد پرندگان در قفس را
و خود را از قفس خويشتن....
بر حافظه زمان اعتمادي نيست
با مرگ هر شمع شمع ديگري مي بايست
تا روشن کند هزار پستوي سايه نشينان را
و نوري بتاباند
بر حجره هاي تاريک مردان در زنجير
آنانکه در برابر تندر مي ايستند
خانه را روشن مي کنند
و مي ميرند...
۱۳۸۴ مرداد ۱, شنبه
اصرار نکن!چشمهام رو باز نمي کنم.بيشتر از طاقت من زيباست.ميترسم که تاب نيارم.اگر چشمهام رو باز کردم و باز هم سراب بود به کجا تکيه کنم که پرت نشم به گذشته ها؟چشمهام رو باز نمي کنم.بذار براي وقتي که قلبم اينطور ديوانه وار نزنه.مگه ميشه؟مگه ميشه؟
۱۳۸۴ تیر ۱۹, یکشنبه
تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد
گونه های خیسمو...
دارام دارم رام داررا دارام رام...
هوم
گونه های خیسمو...
دارام دارم رام داررا دارام رام...
هوم
نچ! تا وقتي conclusion براي حرفها نداشته باشم انشاي خوبي از اب در نخواهد امد.با تمام احترامم به وحشي خويي؛قواعد را بايد پذيرفت و يا خرد شد.
(دنبال ت‌َرکهام ميگردم)
(دنبال ت‌َرکهام ميگردم)
روزها به من هم خیلی سخت میگذره.گمانم باز مثل برق رفتم و به خودم نرسیدم.وحشتی رو انکار میکنم که عمیقا باورش دارم.مثل اينکه پس گردني هاي روزگار بالاخره تونست از اهن و تلپ بندازتمان؛قبول دارم.عشق بي پايان زندگيم فردا صبح به تارا مي ره تا براي ادامه ی دوره ي بعدي رخوت آماده بشه. کاش دختر با کفايت تري از من داشت.از اينهمه ادا و تظاهر تعجب ميکنم.رعايت چي چيزي رو ميکنم؟اصول فنا شده؟!دردناک تر از اونه که کميک نباشه.براي سه بار در يک روز از "مرد" بودن خودم شنيدم و دائم تعجب ميکنم که اين مردم پس چي رو مي بينند؟
به خاطر چه چيزي بايد انکار کنم؟من حقيقتا يک دخترم.و بنا به شواهد رد نشدني نه بي خيالم و نه راحت.آتش جهنم هم براي انکار اينهمه سرما کمه؛چه رسد به جان کندن خورشيد روي اين شهر..
به خاطر چه چيزي بايد انکار کنم؟من حقيقتا يک دخترم.و بنا به شواهد رد نشدني نه بي خيالم و نه راحت.آتش جهنم هم براي انکار اينهمه سرما کمه؛چه رسد به جان کندن خورشيد روي اين شهر..
من عاشق اين حس گنگ از توي نديده با نعره ي اين اهنگ هستم.من ميتونم با اين اهنگ عاشق يک مشت کلمه بشم٫ميتونم پرپر بزنم به پاي تو.ميتونم بميرم جلوي همين کلمات ساده...و زنده ميشم وقتي که به ياد بيارم بايد شام درست کنم و اين از تمام اين کلمات واقعي تره
آرشيو
فوریهٔ 2004مارس 2004
آوریل 2004
مهٔ 2004
ژوئن 2004
ژوئیهٔ 2004
اوت 2004
سپتامبر 2004
اکتبر 2004
نوامبر 2004
دسامبر 2004
ژانویهٔ 2005
فوریهٔ 2005
مارس 2005
مهٔ 2005
ژوئن 2005
ژوئیهٔ 2005
اوت 2005
سپتامبر 2005
اکتبر 2005
نوامبر 2005
دسامبر 2005
ژانویهٔ 2006
مارس 2006
آوریل 2006
مهٔ 2006
ژوئن 2006
ژوئیهٔ 2006
اکتبر 2006
ژانویهٔ 2007
فوریهٔ 2007
مارس 2007
دسامبر 2007
مهٔ 2008
اوت 2008
دسامبر 2008
ژانویهٔ 2009
فوریهٔ 2009
ژوئن 2009
ژوئیهٔ 2009
اوت 2009
سپتامبر 2009
اکتبر 2009
دسامبر 2009
ژانویهٔ 2010
فوریهٔ 2010
مارس 2010
آوریل 2010
مهٔ 2010
ژوئن 2010
ژوئیهٔ 2010
اوت 2010
سپتامبر 2010
اکتبر 2010
نوامبر 2010
فوریهٔ 2011
مارس 2011
آوریل 2011
سپتامبر 2011
اکتبر 2011
نوامبر 2011
دسامبر 2011
ژانویهٔ 2012
مهٔ 2012
ژوئن 2012
سپتامبر 2012
اکتبر 2012
دسامبر 2012
مارس 2013
اکتبر 2013
ژوئیهٔ 2014
اوت 2014
آوریل 2018
مهٔ 2018
ژوئن 2018
ژوئیهٔ 2018
اوت 2018
مارس 2019
اوت 2022
اکتبر 2022
